Τα email σας, No 8
Date: Sun, 26 Oct 2008 17:58:56 +0200
From: ………
To:…..goselas....
Γιατρέ καλησπέρα.
Έπεσα τυχαία, στην ιστοσελίδα, στην οποία περιγράφεις (ίσως πιο παραστατικά από όλους) τα ψυχικά νοσήματα που μας κατατρέχουν στον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Θα εκθέσω τροχάδην τον λόγο που γράφω στο email σου και ελπίζω να τύχω μίας απάντησης, καθώς πιστεύω ότι δεν είσαι ένας ακόμη ψυχίατρος που ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα.
Είμαι 44 χρονών, παντρεμένος, με τρία παιδιά και με μία υπέροχη σύζυγο. Εργαζόμαστε βέβαια και όπως καταλαβαίνεις βρίσκουμε λίγες ώρες για να βρεθούμε όλοι μαζί κοντά. ...... Όταν ήμουν 25 χρονών είχα ένα επεισόδιο πανικού το οποίο με ταλαιπώρησε αρκετό διάστημα, ωσότου βέβαια βρεθεί ο κατάλληλος γιατρός και με οδηγήσει στην κατάλληλη θεραπεία. Συγκεκριμένα μου είχε δώσει Lexotanil των 3mg ……. Από τότε ως σήμερα κατά περιόδους είχα μικρές επαναλαμβανόμενες περιπτώσεις κρίσεων πανικού τις οποίες όμως ξεπερνούσα χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη.
Φέτος το καλοκαίρι αποφάσισα να κάνω ολιγοήμερες διακοπές με έναν συνάδελφό μου, να αισθανθώ λίγο ελεύθερος …….. στον τόπο που πήγα διακοπές …….. και τελικά βρέθηκα να το παίζω έφηβος σε ένα μέρος όπου γινόταν αυτό που λέμε ''της κακομοίρας'' από κόσμο κλπ.
Τέσσερις μέρες ήμουν άλλος άνθρωπος, αισθανόμουν ότι είχα ξαναγεννηθεί. Ο ύπνος μου ήταν ελάχιστος, αλλά έτρεχα, διασκέδαζα ακούραστα κλπ, …….. εγώ γενικά πέρασα υπέροχα.
Με την επιστροφή μου και μετά από λίγες ημέρες αφού πρώτα πήγα και διακοπές ξανά με την οικογένεια, άρχισα να μην αισθάνομαι καλά. Συγκεκριμένα αισθανόμουν ότι ''χάνομαι'', είχα πιασίματα στον αυχένα και στην πλάτη, θολή όραση όταν με έπιανε αυτή η αίσθηση και ένα κόμπο στο στομάχι. Γενικά η νευρικότητά μου ήταν τεράστια. Αισθανόμουν ότι χάνομαι, ότι θα βγω έξω και θα καταρρεύσω, ενώ γενικά αλλού πάταγα και αλλού βρισκόμουν, λόγω έντονης αστάθειας που είχα ή που αισθανόμουν ότι είχα. Αποτέλεσμα ήταν και είναι να μην έχω διάθεση να παίξω με τα παιδιά μου, η να κάνω ότι έκανα, να κάνω σεξ με τη σύζυγό μου και πολλά άλλα Πολλές φορές ειδικά το πρωί ένοιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι θα πέσω κάτω.
Στην αρχή υποθέσαμε με την σύζυγο ότι ίσως είναι αυχενικό αυτό που με ενοχλεί, αλλά μετά από επισκέψεις σε γιατρούς εξετάσεις κλπ. κατέληξα σε ψυχίατρο ο οποίος μου είπε ότι πάσχω από σοβαρό άγχος και κατάθλιψη ήπιας μορφής. Γι αυτόν τον λόγο μου έδωσε να παίρνω entact των 10mg/d και σε συνδυασμό με φυτικά ηρεμιστικά (valmane) προσπαθώ εδώ και 3-4 μέρες να επανέλθω. Δεν ξέρω όμως αν ο ανωτέρω συνδυασμός είναι ο πρέπων ή αν πρέπει να κάνω κάτι άλλο.
Να σε ενημερώσω ότι η μητέρα μου για πολλά χρόνια πάσχει από «νευροφυτικά» και ξέρω σχεδόν όλες τις μάρκες ψυχοφαρμάκων και πριν από 2 χρόνια και η μικρότερη αδερφή μου είχε σοβαρό πρόβλημα μανιοκατάθλιψης, το οποίο ξεπέρασε αφού όμως πέρασε από την ''σκύλα και την Χάρυβδη''. Δηλαδή δεν ξέρω αν υπάρχει και περίπτωση κληρονομικότητας σε όλα αυτά …
Με εκτίμηση Β. Γ
Η απάντησή μας:
Αγαπητέ Γ.,
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
-
Τα συμπτώματα που αναφέρεις,
-
το ιστορικό σου με επαναλαμβανόμενες κρίσεις πανικού,
-
το γεγονός ότι υποχωρούν τα συμπτώματα στις διακοπές, αλλά και
-
το οικογενειακό σου ιστορικό,
... όλα συνηγορούν στο ότι πιθανότατα όντως πάσχεις από σοβαρή Αγχώδη Διαταραχή (με εξειδίκευση στη Διαταραχή Πανικού).
Άρα χρειάζεσαι αγωγή για σοβαρό χρονικό διάστημα από αγχολυτικά (και φυσικά όχι τις παλιές βενζοδιαζεπίνες - Lexotanil, Xanax κλπ).
Η θεραπεία που ξεκίνησες θα μπορούσε ίσως να είναι αποτελεσματική, αλλά με όσα αναφέρεις, αμφιβάλλω ότι είναι αρκετά ισχυρή για την περίπτωσή σου.
Προτείνω να μετράς κάθε εβδομάδα τη βαρύτητα του Άγχους (θα βρεις το δωρεάν μετρητή άγχους στο site μου) και αν δεν υπάρχει σοβαρή μείωση ή εξαφάνιση του άγχους μέσα σε ένα - ενάμιση μήνα, να επανέλθεις στον Ψυχίατρο που σε παρακολουθεί και να του το ζητήσεις ισχυρότερη θεραπεία.
Με την ευκαιρία, μια και υπάρχει σοβαρή κληρονομική συνιστώσα στην περίπτωσή σου, θα πρέπει να είσαι καλά και για ένα ακόμα λόγο: θα πρέπει να έχεις την ευαισθησία και ψυχραιμία ώστε να ανιχνεύεις έγκαιρα τα όποια "ύποπτα" ψυχικά χαρακτηριστικά ήθελε ποτέ αναπτυχθούν (αν αναπτυχθούν) σε κάποια από τα παιδιά σου! Έτσι θα αποφύγεις να πιέζεις καταστάσεις στα κρίσιμα και επώδυνα σημεία του χαρακτήρα τους και τα παιδιά θα μεγαλώσουν καλύτερα.
Με εκτίμηση,
Θοδωρής Δασκαλόπουλος, Ψυχίατρος
επόμενα email σας
Επιστροφή στο Μενού με τις Απαντήσεις στα email σας.
|
