 |
Από ψυχαναλυτικής άποψης, η κατάθλιψη είναι το αποτέλεσμα της ενδοψυχικής σύγκρουσης που πηγάζει από τις δυσκολίες του Εγώ στη διαχείριση των επιθετικών ενορμήσεων που βιώνονται σαν ιδιαίτερα επικίνδυνες για τη διατήρηση των αντικειμένων που επενδύονται, κατέχονται [«κάθεξις»], με λιμπιντική ενέργεια. Αυτές οι επιθετικές ορμές στρέφονται ενάντια στο Υποκείμενο δια μέσω του Υπερεγώ, το οποίο σκληραίνει και απαιτεί. Εκτός από την κατάθλιψη σαν τυπική καταθλιπτική διαταραχή, τα καταθλιπτικά συμπτώματα είναι συχνά και σε άλλες κλινικές οντότητες όπου οι συγκρούσεις είναι ουσιαστικά ενδοψυχικές, όπως στις νευρώσεις [με την παλαιότερη κλασσική ονομασία].
Ο Freud είχε δώσει έμφαση στο ναρκισσισμό της καταθλιπτικής προσωπικότητας [«Mourning and Melancholia» (1916–17g (1915)]. Η μεγαλοφυής ιδέα του Freud ήταν να παρατηρήσει τους ψυχολογικούς μηχανισμούς ανάμεσα: |
στην φυσιολογική θλίψη των μη καταθλιπτικών ανθρώπων και
-
στην κατάθλιψη των καταθλιπτικών, μελαγχολικών ασθενών.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας σημαντικός ναρκισσισμός στους μελαγχολικούς ασθενείς, ο οποίος δεν επιτρέπει την εκτόνωση της θλίψης με την πάροδο του χρόνου όπως συμβαίνει στους φυσιολογικούς μη μελαγχολικούς ανθρώπους.
Ο ναρκισσισμός του καταθλιπτικού ασθενούς, δεν δέχεται τις εμπειρίες απώλειας και προκαλεί αμυντικά την συμβολική στοματική ενσωμάτωση του απολεσθέντος αντικειμένου μέσα στο Εγώ, όπου όμως αρχίζει να του επιτίθεται το Υπερεγώ. Αντίθετα, ο θλιμμένος φυσιολογικός άνθρωπος, αντιμετωπίζει την επώδυνη απώλεια του αντικειμένου, μετατοπίζοντας την λιμπιντική του επένδυση σε άλλα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου. Ωστόσο πρέπει να πούμε πως ο Freud δεν εξήγησε ποτέ τις παραλλαγές των ψυχολογικών μηχανισμών που προκαλούν τις διαβαθμίσεις του συναισθήματος του μελαγχολικού ασθενούς όπως τις παρατηρούμε στην καθημερινή κλινική μορφή τους.
Οι ενδοψυχικές συγκρούσεις χαρακτηρίζονται από αμφιθυμία των ενορμήσεων. Την έκταση και το μέγεθος αυτής της αμφιθυμίας, περιέγραψε πρώτος στην ιστορία της ψυχανάλυσης, ο Karl Abraham (1912 - 1989). Δεδομένης της ιδιαίτερης σημασίας των στοματικών καθηλώσεων στους καταθλιπτικούς ασθενείς, ο Abraham περιέγραψε με ενάργεια την προ-γεννετήσσια θεμελίωση αυτής της αμφιθυμίας καθώς και τις συνέπειες στην μεταγενέστερη εκδήλωση της κατάθλιψης.
Επιστροφή στο Μενού για την ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ - ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΜΕΝΟΥ
|
|
|
