Φαρµακευτική θεραπεία του στερητικού συνδρόµου από ηρεμιστικά (βενζοδιαζεπίνες)

1. Η θεραπεία απεξάρτησης συνίσταται στην χορήγηση βενζοδιαζεπινών µε µεγάλο χρόνο ηµιζωής και την προοδευτική διακοπή τους σε διάστηµα ηµερών. Μπορούν να χρησιµοποιηθούν:

• Διαζεπάµη (Stedon)

• Χλωρoδιαζεποξίδη (Librium)

• Κλοναζεπάµη (Rivotril). Προτιµάται σε εξάρτηση από Αλπραζολάµη ή Τριαζολάµη

• Χλωραζεπάτη (Tranxene)

• Λοραζεπάµη (Tavor). Μπορεί να προτιµάται επί βαρείας ηπατικής βλάβης καθώς δεν µεταβολίζεται στο ήπαρ, ή για υπογλώσσια χορήγηση όταν υπάρχουν ναυτία και έµετος.

2. Αν ο ασθενής είναι εξαρτηµένος σε βενζοδιαζεπίνες µε µεγάλο χρόνο ηµιζωής:

• Δεν είναι απαραίτητη η υποκατάστασή τους µε άλλη ουσία. Διατηρούµε την ίδια ουσία και µειώνουµε σταδιακά µε ρυθµό 10% ανά ηµέρα ή και βραδύτερο.

3. Αν ο ασθενής είναι εξαρτηµένος σε βενζοδιαζεπίνες µε µικρό χρόνο ηµιζωής:

• Υποκαθιστούµε µε κάποια άλλη βενζοδιαζεπίνη µε µεγάλο χρόνο ηµιζωής, σύµφωνα µε τον πίνακα Ισοδυναμίας Δόσεων Βενζοδιαζεπινών, σε διαιρεµένες δόσεις (µέγιστο 80-100 mg διαζεπάµης, ή ισοδύναµο) και µειώνουµε σταδιακά µε ρυθµό 5 mg Διαζεπάµης (ή ανάλογα) κάθε εβδοµάδα.

• Η µείωση µπορεί να επιταχυνθεί για δόσεις µεγαλύτερες των 50 mg διαζεπάµης και να επιβραδυνθεί για δόσεις µικρότερες των 20 mg διαζεπάµης.

• Για ισοδύναµες δόσεις µεγαλύτερες των 100 mg διαζεπάµης, ο ασθενής πρέπει να νοσηλευτεί. Λαµβάνει τουλάχιστον το ½ µε 2/3 της ισοδύναµης δόσης σε τρεις ή τέσσερις διαιρεµένες δόσεις και η µείωση γίνεται µε ρυθµό βραδύτερο του 10% ανά ηµέρα. Επιβραδύνουµε την µείωση αναλόγως των συµπτωµάτων στέρησης.

• Αν ο ασθενής είναι εξαρτηµένος σε αλπραζολάµη ή τριαζολάµη χρησιµοποιούνται οι ίδιες ουσίες ή η κλοναζεπάµη.

Δείτε περισσότερα για τα ηρεμιστικά (βενζοδιαζεπίνες):

1. Χρήση βενζοδιαζεπινών στη θεραπεία του συνδρόμου στέρησης από αλκοόλ

2. Ενδείξεις χρήσης και Παρενέργειες βενζοδιαζεπινών (ηρεμιστικά - υπνωτικά)

3. Ισοδύναµες Δόσεις Βενζοδιαζεπινών (ηρεμιστικών)

επάνω