Γιατί ο ψυχίατρος πρέπει να είναι κατ’ αρχάς γιατρός;

Σήμερα πιστεύουμε ότι οι ψυχικές παθήσεις αναδύονται σαν αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα:

1. στη βιολογική κατασκευή ενός ατόμου και

2. στην επιρροή και πίεση που ασκεί το περιβάλλον, η περιρρέουσα πολιτιστική και κοινωνική ατμόσφαιρα επάνω σε αυτό το άτομο.

Είναι φανερό πια, ότι οι ιδιαιτερότητες της βιολογικής κατασκευής ενός ανθρώπου, μπορεί να τον καθιστούν ευπαθέστερο από κάποιον άλλο, στην ανάπτυξη μιας ψυχικής νόσου. Υπάρχουν σωματικά όργανα όπως ο θυρεοειδής αδένας, φυσιολογικές καταστάσεις όπως η έμμηνος ρύση ή η κλιμακτήριος, οργανικές παθήσεις όπως ο συστηματικός ερυθρυματώδης λύκος ή η σκλήρυνση κατά πλάκας, που επηρεάζουν άμεσα την ψυχική σφαίρα. Μόνο ένας γιατρός, με καλή κατάρτιση πάνω στην κατασκευή και λειτουργία όλου του ανθρώπινου σώματος, μπορεί να κατανοήσει, να ερευνήσει και να βάλει σωστή ιεραρχική διάγνωση στα σωματικά προβλήματα με αντίκτυπο στην ψυχική σφαίρα. Αυτός ο γιατρός είναι ο ψυχίατρος. Οι ψυχικές παθήσεις δεν επιπλέουν στο πουθενά. Εδράζονται στην εγκεφαλική ολοκλήρωση της εικόνας του εαυτού, η οποία σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται και από την κυτταρική κατασκευή του εγκεφάλου. Πληθώρα ουσιών μετακινούνται μέσα στον εγκέφαλο (νευροδιαβιβαστές) ανάμεσα σε διάφορους πυρήνες. Η ουσιαστική κατανόηση αυτών των κυκλωμάτων και των λόγων δυσλειτουργίας τους, καθορίζει και την επακόλουθη φαρμακευτική θεραπεία. Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένας γιατρός μπορεί να συλλάβει στην πληρότητά της μια ψυχική διαταραχή. Για το λόγο αυτό ένας ψυχίατρος, πρέπει πρώτα να είναι γιατρός.

Είπαμε λοιπόν ότι το σώμα και ο εγκέφαλος συγκρούονται με το περιβάλλον, τον πολιτισμό, και ανάλογα παράγεται ή όχι, μια ψυχική πάθηση. Ένας ευπαθής οργανισμός σε μια ανεκτική πολιτιστική ατμόσφαιρα, θα επιβιώσει καλύτερα, χωρίς ίσως ποτέ να ασθενήσει ψυχικά, τουλάχιστον επίσημα. Έτσι ένας άνθρωπος με μια σχιζοφρενική διαταραχή για παράδειγμα, θα θεωρηθεί απλά «εκκεντρικός» αν η οικογένεια είναι ισχυρή κοινωνικά, ή το κράτος αποδέχεται πολιτιστικά πχ. καλλιτεχνικά την διαφορετικότητα. Αλλά σε μια μικρή αγροτική κοινότητα, το ίδιο άτομο μπορεί εύκολα να περιθωριοποιηθεί με την ταμπέλα: "ο τρελός του χωριού".

Η σύλληψη της ακριβούς ισορροπίας ανάμεσα στην βιολογική προδιάθεση ενός ανθρώπου και στον τρόπο που αλληλεπιδρά με το άμεσο περιβάλλον του, είναι το καθήκον του ψυχίατρου.

Ο ψυχίατρος ενδιαφέρεται άμεσα για την δομή της πρώτης και πρωταρχικής μορφής πολιτιστικής επίδρασης που δέχονται οι ασθενείς του. Έτσι πολύ συχνά ξεκινά επαφές με την οικογένεια του πάσχοντα, ώστε πρακτικά να ανιχνεύσει και να προτείνει τον βέλτιστο τρόπο οργάνωσης των οικογενειακών σχέσεων του πάσχοντα.

επάνω